Bak je appeltaart of een ander gebak met appels, zoals de heerlijke honing-roggetaart uit het kinderboek ‘De daslookroof’, gooi dan de schillen en klokhuizen niet weg. De schil van appels bevat meer vitaminen en mineralen dan het vruchtvlees. In de schil is de concentratie aan waardevolle inhoudsstoffen het hoogst en bevat ongeveer vijf maal zoveel vitamine C en ijzer dan het vruchtvlees. Door appelschillen te koken kunnen we dit ijzer makkelijker tot ons nemen. Vitamine C is hittegevoelig dus dit behoud je niet. Maak van je appelschillenthee een genotsdrankje door nog kaneelstokje, citroenschil en steranijs toe te voegen. Je kan er nog een plukje lindebloesem of vlierbloesem aan toevoegen. Beide kruiden passen goed bij appelsmaak én ze zijn verwarmend en antiviraal. Zoeten doe je met honing of appeldiksap. Serveer met een schijfje citroen of kaneelstokje. 

Als 19-jarige vertrok de Egyptenaar Ibrahim Abouleish naar Graz in Oostenrijk om geneeskunde en scheikunde te studeren. Tijdens zijn verblijf in Europa kwam hij in contact met de antroposofie van Rudolf Steiner. Toen hij in 1977 zijn vaderland terug bezocht, werd hij geconfronteerd met prangende problemen: armoede, overbevolking, milieuvervuiling en veel meer. Hij concludeerde dat enkel een holistische aanpak deze grote problemen kon aanpakken en besloot 70 ha woestijngrond te kopen, ongeveer 60 km ten noordoosten van Caïro bij Belbeis. SEKEM werd geboren, de SEKEM-visie ontwikkeld, geïnspireerd door de antroposofie en biodynamica. Dankzij de biodynamische landbouwmethode werd de dorre woestijngrond omgevormd tot een vruchtbare oase met groenten, bomen, dieren, … Een hoge diversiteit aan planten, insecten dieren vormde een belangrijke pijler.

Met het ontwaken van de lente, ontvouwen de bladknoppen van bomen en struiken. Ze zijn er in alle vormen en kleuren: dik gezwollen, met vilten manteltjes, wollig of geschubd, als fijne splintertjes of onooglijke spruitjes. In het Latijn heten ze ‘gemmae’, in het Engels ‘gem’, wat edelsteen of half-edelsteen betekent. Aan de etymologie van het woord kan je dus afleiden dat knoppen eigenlijk mineraal van oorsprong zijn. 

Het is er eentje uit de oude doos: het bijenwaskompres. Mijn grootmoeder verbrandde bijna haar vingers toen ze boven een vlam een waskaars liet druppelen op bruin papier. Het was een beproefd middel toen. En mijn grootmoeder was vast niet de enige die dit meer dan honderd jaar oude middeltje toepaste op haar kinderen toen ze hoest of bronchitis hadden. Toen geneesmiddelen nog schaars waren, de huisarts zelfs geen antibiotica bij zich had, was men aangewezen op de eigen huisapotheek. En daarin zat steevast de waskaars! 

1922. In een ziekenhuis in Haileybury, Ontario, werkte verpleegster René Caisse. De vrouw was afkomstig uit een katholiek gezin van 11 kinderen. Op een dag verzorgde ze een patiënte en merkte ze een soort litteken op haar borst. Ze informeerde naar de herkomst van het litteken en de patiënte vertelde het verhaal over haar borst.

‘Probiotisch wonderdrankje’ klinkt misschien als het goedje van kwakzalvers die vroeger met een rammelende kar van dorp naar dorp struinden. Maar ik kan je geruststellen. Brooddrank is werkelijk een wonderdrankje, eentje van de probiotische soort die de darmen, tegenwoordig ons tweede brein genoemd, meer dan verzorgen. De herontdekking van een gefermenteerde drank op basis van granen was de verdienste van Herr Wilhelm Kanne, een man die geen academische opleiding genoot maar geleid werd door een innerlijke roeping. Van autodidacten moet de wereld het soms hebben …

Voor wie houdt van kruiden, etherische oliën en een nog authentieke Provence, is deze vallei van Crest tot Die een droom. De hele vallei is trouwens biologisch en dat is op zich al uniek. Eens je de voeten van de Vercors nadert, ontmoet je kruidentelers en distillateurs van etherische oliën. Beide gaan natuurlijk hand in hand. Tijdens mijn prospectie in juni bezocht ik een kleinschalige distillateur waar ik twaalf jaar geleden nog was geweest. Alles was nog hetzelfde: de halfopen schuur met de distillatieketel, het houten luikje waardoor de kruiden van het zoldertje in de stalen mand zakten, het hout om de ketel op te stoken.