Over mij ...

Voeding, kruiden en spiritualiteit vormen de rode draad in mijn leven. Ik hou er ontzettend van deze met elkaar te verbinden, waarvoor ik me laat inspireren door de oude Europese kruidenmeesters en de antroposofie van Rudolf Steiner. 

Toen de antroposofie een vijftiental jaar geleden mijn pad kruiste, voelde het een beetje aan als thuiskomen. Daarvoor zwierf ik doorheen de Oosterse filosofieën, maar ik voelde dat ze voor mij, als westerling, minder toepasselijk waren en ik raakte al snel de broodnodige aarding kwijt. Rudolf Steiner bracht oude verloren kennis terug in het bewustzijn van de westerse mens en legde het geschouwde geestelijke vast in een wetenschap. In die letterlijke geesteswetenschap vond ik de gestructureerde basis waarnaar ik op zoek was. Bij het bestuderen van de antroposofie bleef ik goed geworteld en kon ik daardoor de blik gegrond naar de hemel richten. De Duitse taal onder de knie krijgen was een voorwaarde om verder in het buitenland cursussen op geesteswetenschappelijke basis te kunnen volgen.

De antroposofie is bijzonder uitgebreid en mijn interesse ging al snel uit naar voeding, kruiden, biodynamische landbouw en sterrenwijsheid. Doordat ik als kind veel eenzaam was door hardwerkende zelfstandige ouders, zocht ik in mijn eentje steeds de magie van de natuur op. Moeder Aarde raakte me diep en als mijn ouders het weer eens niet al te nauw met de natuur hadden genomen, vroeg ik om vergeving aan Moeder Aarde. Om bezieling in de natuur en de planten te ontdekken, moeten we nu verre sjamanistische reizen maken, maar vroeger was het animisme ook in Europa zeer levendig, bij de druïden, de kruidenvrouwen en sommige kruidenmeesters, bij Goethe en -nog niet zo lang geleden-, bij Rudolf Steiner. Het was een thema dat me sterk aansprak.

Zoals ‘the Hero’s Journey’ van Joseph Campbell beschrijft, gaat na de oproep tot avontuur, de weg over bergen en (diepe) dalen, zijn er angsten en beproevingen, maar altijd zijn er een of meerdere mentors langs de weg. Op vlak van de antroposofische voeding was dat Johannes Kingma, diëtist van het antroposofische Paracelsus ziekenhuis in Unterlenghardt. Tijdens de lange opleiding natuurvoeding in Nederland en stages in Duitsland en Zwitserland leerde hij me de graankeuken kennen en ik ontdekte wat granen voor de mens betekenen op fysisch, maar vooral op geestelijk vlak. Emma Graf, bekend in Zwitserland als de ‘grand dame van de natuurvoeding’, heeft me ingewijd in de relatie tussen voeding en planeten. Dat de mens de microkosmos in zich draagt, die in verbinding staat met de onmetelijke macrokosmos was een nieuwe bewustwording. Ik wist dat in die micro macro-gedachte een levensopgave schuilde. 

De kruidenmicrobe erfde ik van mijn grootouders, kruidentelers in de Vlaamse Ardennen. Zoals nog vele anderen bewerkten ze hun stukjes land in ‘Le triangle médicinal’ (Geraardsbergen, Flobecq – Lessines/Deux Acres). Het was een kleurrijk lappendeken van kaasjeskruid, engelwortel, moerasspirea, valeriaan, … Ze teelden vooral Roomse kamille en alhoewel ik zelf de teelt niet heb meegemaakt, heb er als kind oneindig veel van geproefd. Ik moest het ‘universele geneesmiddel van voor WOII’ bij alles en nog wat gebruiken en ik hielp mijn grootmoeder met het drogen van de bloemetjes, die ze nog steeds in haar rijke kruidentuin teelde. Ik kroop zo graag bij haar op schoot en dan  vertelde ze me talrijke kruidenverhalen, terwijl mijn blik altijd viel op haar grote kruidenboek in de kast. Ze vertelde hoe ze brandwonden genas met de olie van de witte lelie, hoe ze een tandabces behandelde met heemst, bijenwaskompressen maakte voor de luchtwegen en zoveel meer. Mijn doorweelderige krullen behandelde ze met bier, mijn ogen met korenbloemwater. Het lag voor de hand dat ik de driejarige opleiding tot herborist en kruidenverwerker zou volgen.

Na het krijgsgevangenschap ging mijn grootvader de kruiden meer ‘biodynamisch’ gaan telen. Hij was immers vier jaar dwangarbeider bij Silezische grootboeren geweest, niet ver van de plek waar Rudolf Steiner zijn wereldberoemde voordrachten over de biodynamische landbouw had gehouden. Hoe hij er geïnspireerd raakte, weet ik niet precies, maar toen ik zelf biodynamica in Nederland op Kraaybekerhof bij Michiel Rietveld volgde, kreeg ik enkele dejà vu’s.

Ik ben dankbaar dat ik in mijn leven de tijd en ruimte heb gekregen om gedurende tien à vijftien jaar opleidingen en cursussen in binnen- en buitenland te volgen. Heel graag deel ik met jou mijn kennis via het lesgeven, via consultaties of via mijn schrijfsels en boeken, want wat het universum je ooit heeft aangereikt, dien je ook terug te geven.